Integracja sensoryczna

Integracja sensoryczna (SI) – Wprowadzenie

Wszystkie informacje, które odbieramy ze świata docierają do nas poprzez zmysły. Odbierane przez nie bodźce docierają do ośrodkowego układu nerwowego przekazując informacje o otaczającym nas świecie. Aby dziecko mogło poprawnie funkcjonować, wszystkie zmysły muszą prawidłowo działać i harmonijnie ze sobą współpracować. Twórczyni teorii Integracji Sensorycznej (SI) A. Jean Ayres definiuje integrację sensoryczną jako proces dzięki, któremu mózg otrzymując informacje ze wszystkich zmysłów segregując, rozpoznając, interpretując i integrując ze sobą i wcześniejszymi doświadczeniami odpowiada adekwatną reakcją. Inaczej mówiąc integracja sensoryczna jest taką organizacją wrażeń by mogły być użyte w celowym działaniu.

Dziecko z zaburzeniami SI może zachowywać się dziwnie i niezrozumiale dla otoczenia. Może objawiać problemy w zachowaniu, uczeniu się, wykonywaniu czynności samoobsługowych, precyzyjnych, sprawności ruchowych i funkcjonowaniu społecznym. Oceniane są przez otoczenie jako osoby niezgrabne, powolne, nieśmiałe i unikające kontaktów z rówieśnikami lub wręcz przeciwnie jako kapryśne, niegrzeczne, złośliwe i niedostosowane społecznie.

Integracja sensoryczna – Diagnoza

1. 1.  Wywiad z rodzicami – dotyczy ciąży, porodu, funkcjonowania     dziecka w okresie niemowlęcym oraz wczesnodziecięcym.
   2.  Kwestionariusze – rodzice wypełniają kwestionariusze informujące     o funkcjonowaniu dziecka w życiu codziennym.
   3.  Próby Kliniczne – dziecko wykonuje zadania, które informują     terapeutę o pracy oczu, koordynacji, napięciu mięśniowym,     równowadze. Umożliwiają również potwierdzenie bądź wykluczenie     przetrwałych odruchów.
   4.  Testy – badają koordynację ciała, płynność ruchową, planowanie     motoryczne, czucie ciała oraz równowagę.
   5.  Podsumowania diagnozy – to rozmowa z rodzicami na temat     wyników diagnozy.Rodzice otrzymują diagnozę w wersji pisemnej     wraz z zestawem ćwiczeń do pracy w domu.

Diagnoza oraz terapia integracji sensorycznej może być prowadzona wyłącznie przez certyfikowanych terapeutów metody integracji sensorycznej.

Integracja sensoryczna – Terapia SI

Terapia integracji sensorycznej ma postać „naukowej zabawy”, w której dziecko np. tocząc się w beczce, huśtając na platformie bawi się i uczy jednocześnie. Podczas terapii dziecko nie ćwiczy konkretnych umiejętności, lecz poprawiając integrację sensoryczną, wzmacnia procesy nerwowe leżące u podstaw tych umiejętności.

Terapia integracji sensorycznej odbywa się w dużej sali, wyposażonej w specjalistyczne przyrządy. Sprzęt ten przeznaczony jest do stymulacji systemu przedsionkowego, proprioceptywnego i dotykowego, ale również wzrokowego, słuchowego i węchowego. Dziecko wykonuje różnorodne ćwiczenia często przy wsparciu terapeuty. Zadania stawia się na granicy możliwości dziecka. W ten sposób dziecko poprawia nie tylko swoje funkcjonowanie fizyczne, ale staje się bardziej pewne swoich umiejętności, zyskuje poczucie własnej wartości.

Integracja sensoryczna – Dla Rodzica

 W decyzji o ewentualnej diagnozie może pomóc Państwu Kwestionariusz